Miguel Anxo PradoMi primer encuentro con Miguelanxo Prado fue a través de su obra "Tangencias"español (editada en castellano por Norma Editorial, 48 págs., color), un regalo del dibujante murciano Juan Álvarez, que lo conoce y admira desde hace mucho tiempo. Me impresionó la calidad del dibujo, su técnica y su color, y, sobre todo, la coincidencia en cuanto a emociones, en un momento de mi vida especialmente sensible al análisis de las relaciones de pareja.
Un tiempo después me compré "Trazo de tiza" (la tercera edición, también de Norma Editorial, incluye tres páginas inéditas de homenaje a Hugo Pratt; 92 págs. en color) y también "Pedro y el lobo", que regalé a un amigo adolescente con la esperanza de que no lo tire y un día, aburrido de los 40 Principales, la curiosidad le pique y busque en el Emule del momento la obra musical que resuena alrededor de esta historia, tan bellamente dibujada por el artista coruñés.
En el Salón del Cómic de Barcelona de este año 2006 pude disfrutar de una importante exposición de originales de M. P. y después hice cola durante más de una hora para que me dedicara un libro. Llegó mi turno y me hizo un dibujo con un "saludo atlántico", en sus propias palabras escritas, que guardo con celo. Miguelanxo y yo nacimos el mismo año, el 58. Consecuentemente, soy una señora "hecha y derecha" y, aviso, no participo del fenómeno fan. Sin embargo, tuvo todo el sentido del mundo vivir la disciplina de la espera, hacer tiempo junto a otros muchos que también deseaban acercarse al autor unos minutos, verle dibujar e intercambiar unas frases con él. Fue un tímido homenaje a alguien que nos ofrece en imágenes grandes dosis de poesía; que es capaz de llegar muy hondo en los sentimientos humanos en unas pocas viñetas; que ha apostado por un género literario tan poco considerado que está casi a punto de desaparecer, al menos en nuestro país…
Lo último que he podido disfrutar de Miguelanxo es un corte de su película de dibujos animados, a través de Internet. Lo que he visto me ha impresionado; estoy deseando que llegue a Murcia, donde vivo. Por si no ha quedado claro, envidio la oportunidad que tenéis, gallegos, de acercaros a la totalidad de su obra y a su persona en muchas más ocasiones que nosotros. Y, si aún no habéis entrado a fondo, os invito a ello: aprovechadlo antes de que se lo rifen aún más por ahí afuera, antes de que se haga tan grande que sea de imposible acceso.

Teresa Jular 

2 respuestas a “Hasta el fondo con Miguelanxo”

  1. Avatar de Amparo
    Amparo

    Hola:
    Estou facendo un cursiño de bibliotecas e toucoume facer este exercicio.
    un saudo

    Me gusta

  2. Avatar de Xiana
    Xiana

    Eu coñecín a obra de Miguelanxo por primeira vez nunha exposición da súa obra no Kiosko Alfonso en A Coruña no noventa e dous. A partires daquel descubrimento non o deixei de ler nin de aprecia-las súas creacións. No noventa e nove tuven a oportunidade de escoitalo nunha conferencia que deu na facultade de Xeografía e Historia en Compostela e de pedirlle un debuxo (un camareiro para ser exactos, xa que quedara fascinada cos trazos e as cores desa figura nuns marca-páxinas que regalaban na exposición do Kiosko Alfonso e que perdera).

    Este ano en «Viñetas desde o Atlántico ’06» tuven a oportunidade, outra vez, de falar con el e de pedirlle outro debuxo dun camareiro (pero iso xa é unha historia moi longa) e, sinceiramente, é un home encantador e moi cercano. Eu polo menos vou aproveitar que sempre está por «Viñetas» para desfrutar do que nos ofrece cada ano neste salón de Banda Deseñada.

    Que saibas Teresa, que andaban dicindo que para o ano que vén «Viñetas» fai dez anos (aínda que acabo de comprobar que o primeiro cartace é do noventa e oito). No décimo aniversario pénsase facer algo moi interesante, anque de toda formas tódolos anos xa se fai. Únicamente tes que vir polo noroeste peninsular, á cidade brigantina.

    Saúdos, Xiana.

    «Yo conocí la obra de Miguelanxo por primera vez en una exposición de su obra en el Kiosko Alfonso en A Coruña en el noventa y dos. A partir de aquel descubrimiento no lo dejé de leer ni de apreciar sus creaciones. En el noventa y nueve tuve la oportunidad de escucharlo en una conferencia que dió en la facultad de Xeografía e Historia en Compostela y de pedirle un dibujo (un camarero para ser exactos, ya que quedara fascinada con los trazos y los colores de esa figura en unos marca-páginas que regalaban en la exposición del Kiosko Alfonso y que perdiera).

    Este año en «Viñetas desde o Atlántico ’06» tuve la oportunidad, otra vez, de hablar con el y de pedirle otro dibujo de un camarero (pero eso ya es una historia muy larga) y, sinceramente, es un hombre encantador y muy cercano. Yo por lo menos voy a aprovechar que siempre está por «Viñetas» para disfrutar dde lo que nos ofrece cada año en este salón del cómic.

    Que sepas Teresa, que andaban diciendo que para el año que viene «Viñetas» hace diez años (aunque acabo de comprobar que el primer cartel es del noventa y ocho). En el décimo aniversario se piensa hacer algo muy interesante, aunque de toda formas todos los anos ya se hace. Únicamente tienes que venir por el noroeste peninsular, a la ciudad brigantina.

    Saludos, Xiana.»

    Me gusta

Replica a Amparo Cancelar la respuesta

Fancómic

Somos un grupo de traballo das Bibliotecas Municipais da Coruña para a promoción do cómic como medio artístico, cultural e social. Queremos abrir unha xanela pola que asomarnos afeccionados, creadores, libreiros e bibliotecarios, unha xanela que mire especialmente á «banda deseñada» de Galicia.

Cartel del festival de cómic Viñetas desde o Atlántico 2024


Biblioyoutube

Instabiblio




Algunos derechos reservados: atribución, no comercial